De pluma e auga
e a túa alma.
Contaronme os meus maiores
que fuches un ave nobre,
limpida mariñeira
voando fronte a marea.
E que entón os politicos
xuntaronse en contubernio
e maleficamente acordaron
tomar a beleza da terra e o ar
Rosa e gaivota fuchedes asi
en silencio secuestradas
e de alguna manera a tua alma
mudou, a imaxe de quen te oubea.
E de nombre mariñeira
pasaste a ser ave carroñeira
sempre sucia, sempre a espera,
inmisericorde, maligna, fea.
Comprendo pois as tuas risas
canda para abaixo outeas
riría eu contigo se poudese voar
e afastarme do fedor desta terra.
